Oh Greta gefeliciteerd! Er kwam een berichtje via twitter. Ze bood me een gratis sessie aan als kado voor mijn verkiezing tot BusinessMom of the Year! Een sessie om heerlijk te ontspannen. Dat had ik nu wel verdiend, twitterde ze.
Hanneke Slaghuis kende ik al langer. We hebben elkaar ontmoet via twitter en door dat contact een afspraak gemaakt. We hebben veel raakvlakken in onze manier van kijken, bleek. Ze kwam naar een bijeenkomst van DaatKrachtig; Daat & Praat. Vol enthousiasme vertelde ze, ook al in onze eerdere ontmoeting, over haar voornemen voor zichzelf te beginnen. Dat is inmiddels geschiedenis, haar
Praktijk 19 , waar ze als fysiotherapeut voornamelijk werkt met de Emmet en Bowen techniek, is een feit.
Ik nam mijn kado graag in ontvangst en maakte een afspraak met Hanneke. Ze vertelde me dat ze normaal gesproken nooit een eenmalige sessie deed ter ontspanning, terwijl dit heel goed mogelijk is. Ik zou het gaan ervaren...
Hanneke's praktijk is gevestigd in de bovenverdieping van haar woonhuis. Als ik door de voordeur ga is direct duidelijk dat ze ook een BusinessMom is, er ligt wat speelgoed van haar kindje. Ze leidt me de trap op, daar is de ruimte. Ik kom in een zonnige kamer, mooi afgewerkt en smaakvol ingericht. Buro, kasten, massagetafel. Ik word meteen overvallen door de rust die er hangt. Hanneke vertelt me hoe ik een bijdrage heb geleverd aan het realiseren van haar droom. Hoe ze een 'schop onder de kont' kreeg door de opmerkingen die ik plaatste. Hoe ze zich gesteund voelde. Ik word helemaal blij als ze me dit vertelt, dat is immers waarvoor ik mijn werk doe: dat mensen kunnen groeien, gaan voor wat ze werkelijk willen en daar succesvol in zijn. Hanneke vertelde hoe blij ze was deze stap gemaakt te hebben en waar ze allemaal mee bezig is. En de toekomstplannen die ze heeft.
En dan mag ik gaan liggen... Op de massagetafel. Op mijn rug. Ze begint. Ik voel een zachte aanraking, ik hoor haar lopen, ik heb mijn ogen dicht en voel me helemaal op mijn gemak. Dan stopt ze en wacht ze, tot de volgende aanraking. Wederom zacht. Ik vind het plezierig. Het voelt goed. Wel ben ik nieuwsgierig wat ze ondertussen doet, tussen de aanrakingen door, maar ik bedwing mijn nieuwsgierigheid en hou mijn ogen lekker gesloten. Dan mag ik me omdraaien en is mijn rug aan de beurt. Het zelfde ritueel volgt: zachte aanraking, wachten, zachte aanraking. En dan is ze klaar. Ik mag opstaan. Hanneke vraagt hoe ik het vond. En ik vertel mijn ervaring. Dat ik geen idee had wat me te wachten stond, dat ik zo blij ben voor haar dat ze nu haar eigen praktijk heeft opgezet en ik graag kwam kijken en ervaren wat ze nu werkelijk doet. Dat ik het prettig vond wat ze deed, en dat ik het ook inderdaad als erg ontspannen heb ervaren.
Dan vertel ik haar over mijn rug- en bekkenklachten. Ik vertel haar over de periode na mijn tweelingzwangerschap. En hoe ik vanuit echt niet kunnen lopen en dagelijks erge pijn inmiddels weer hardloop en vorig jaar zelfs de Halve Marathon van Zwolle heb gelopen. Ik vertel alles kort en bondig omdat het voor mij geen issue meer is, maar dan... Dan vertel ik over de pijn die ik vaak voel in mijn onderrug, vooral tijdens of na het slapen. Ik vertel haar hoe ik die accepteer als 'erbij horend'.
Ik besef me opeens dat ik die pijn inderdaad ondertussen ben gaan zien als een 0 lijn. Voor mij is die heel normaal, hij hoort erbij, ik laat er niks om, hij is er gewoon. Maar ja, hij is er inderdaad wel... Kennelijk heeft Hanneke's behandeling iets in beweging gezet wat ik niet verwacht had...
Ik zie mezelf nog staan tijdens mijn revalidatie. Op de loopband, ik nam een belangrijke beslissing terwijl ik daar liep: ' Ik ben geen slachtoffer'. En ik deed alles om ervoor te zorgen dat ik weer zou kunnen lopen en de dingen zou kunnen doen die ik wilde. Ik vertrouwde op mezelf, vertrouwde op mijn lichaam. Natuurlijk kon ik dat niet alleen, ik ging naar het Spine & Joint Centre in Rotterdam, twee keer per week, trainde daarnaast in Zwolle onder begeleiding bij een fysiotherapeut, ging later naar een manueel therapeut en volgde yoga en meditatielessen. Daarnaast werkte ik aan mezelf... Voordat ik in deze situatie terecht kwam had ik een baan die mij zo'n 50 - 60 uur per week kostte, ik volgde daarnaast een deeltijd HBO- opleiding en reisde heen en weer tussen Zwolle, Hoogeveen en Groningen. Ik was gedreven, gefocust op mijn werk, mijn carrière, ik nam de dingen die ik niet fijn vond voor lief en ik vergat echt goed voor mezelf te zorgen. Écht luisteren naar mezelf, waar ik werkelijk voor sta... Écht gaan voor waar ik werkelijk in geloofde... Écht doen waar ik gelukkig van werd... Ik deed het wel, maar te weinig, ik nam uiteindelijk toch te weinig tijd voor mezelf en... Ik kwam mezelf hierin tegen en... Ik nam rigoreuze besluiten.
Er zijn mensen die geloven dat alles je overkomt met een reden. Ik weet dat niet. Ik weet wel dat ik dat wat mij overkwam ten goede heb gedraaid. Ik leef nu het leven dat ik werkelijk wil. Ik ben gelukkig met mijn werk, mijn gezin en echtgenoot. Ik geniet van mijn sociale contacten en de projecten die ik doe. Ik ben nog steeds ambitieus en gedreven en ik werk veel en hard. Ik maak daarin keuzes vanuit enthousiasme, vanuit mijn hart, mijn bezieling en ik wil het vooral leuk hebben, dat zijn mijn belangrijkste leidraden en voor mij werkt dat heel goed.
Hanneke vertelde mij dat ze gelooft dat pijn echt vrijwel altijd te verhelpen is, en ik besef me nu dat ik daarin voor mezelf iets te leren had. Mijn overtuiging was immers; deze pijn hoort er nu eenmaal bij. Nu is mijn oude overtuiging bijgesteld in een helpende overtuiging dat ook deze pijn is op te lossen.
Ik ben er klaar voor.
Dankjewel
Hanneke Slaghuis!
En hoe onschuldig ook, één bepaalde opmerking van iemand kan zelfs al enorme gevolgen hebben, iemand finaal onderuit halen, dusdanig dat diegene zich dat jaren later nog herinnert, en er last van heeft.
